مسئولیت اتلاف 50 میلیارد دلاری منابع انرژی با کیست؟

این واقعیت تلخ حاکم بر اقتصاد ایران است و به همین دلیل ؛ کشوری که طبق برخی از برآوردها دارنده اولین رتبه مجموع ذخایر نفت و گاز جهان است و بهترین شرایط را برای بهره گیری از انرژی های تجدیدپذیر دارد؛ اکنون مهمترین چالش اقتصادی اش کمبود منابع انرژی و قطعی برق به ویژه در بخش صنعت است و اکنون باید از مسئولان کشور پرسید و مطالبه گری کرد که مسئولیت اتلاف این سطح بالا از منابع کشور با چه کسی است و چگونه باید جلوی آن را گرفت؟
 فراموش نکنیم که در این موضوع ، مصرف کنندگان آخرین حلقه را تشکیل می دهند و نمی توان و نباید همه تقصیر را بر گردن مردم و مصرف کننده انداخت ، جلوگیری از میلیاردها دلار اتلاف منابع انرژی کشور یک فرآیند چند بعدی دریک زنجیره بزرگ است که بخشهای گوناگونی ازجمله سیاستگذاران ، تصمیم سازان و تصمیم گیران ،تولیدکنندگان، دستگاه های اجرایی و آحاد جامعه را در بر می گیرد؛ اگر بخواهیم وارد یکایک مصادیق جلوگیری از اتلاف منابع انرژی بشویم دراین یادداشت کوتاه نمی گنجد و مصادیق مختلف در صنایع، آب، برق، نفت، نیروگاه ،پالایشگاه و بنزین و سوخت و غیره دارد اما صرفا به یک مصداق اشاره می کنیم که به مساله اصلی این روزهای کشور یعنی گرمای هوا و قطعی برق ارتباط زیادی دارد..
همه می دانند و مسئولان هم به صراحت می گویند که بخشی از منابع برق ارزان کشور در تولید رمز ارزها دارد اتلاف می شود ، یعنی منابعی که باید صرف رفاه مردم و صنعت و اقتصاد کشور شود، به جیب عده ای خاص می رود و بعد مجبور می شویم برق صنایع را قطع کنیم؛ سوال اینجاست که مگر راه اندازی مزارع استخراج رمزارزها مستلزم مصارف هنگفت برق نیست؟ در چنین شرایطی با رصد شبکه داخلی مشترکان برق؛ یافتن کسانی که از برق خانگی یا صنعت برای این موضوع دارند سوء استفاده می کنند قطعا شدنی است و معلوم می شود کدام مشترکان استفاده غیرطبیعی از برق دارند اما اراده و عزم و پیگیری مسئولان مرتبط را می طلبد و حتی درصورت برق دزدی و استفاده خارج از شبکه نیز قطعا می توان با مقداری تلاش و صبر جهادی و دلسوزی مجدانه به محدوده برق دزدی دست یافت و سپس با کمک عوامل انتظامی دست این گونه سارقان منابع کشور را رو کرد و بست؛ هرچند این اتفاق تاکنون مواقعی نیز محقق شده اما سوزاندن انگیزه این دسته از سارقان به دلیل سودآوری بالای آن، چیزی است که عزم و اراده ی جدی در تداوم و پشتکار در مبارزه را می خواهد. البته مدتی است مسئولان توانیر حتی با تعیین جایزه ۵۰ میلیون تومانی برای معرفی چنین افرادی از مردم کمک خواسته اند اما نکته اینجاست که مگر با رصد جامع و مقایسه مصارف مشترکان در بازه های زمانی خاص و کمک گرفتن از پلیس نمی توان به این سارقان دست یافت و چرا توپ را در زمین مردم بیندازیم و خود دست به کار نشویم؟