به گزارش خبر حرفه ای مسعود پزشکیان روز جمعه در حساب کاربری خود در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: از دل کویر تا دامنه البرز و ساحل نیلگون خلیج فارس، سه روستای شفیع‌آباد کرمان، کندلوس مازندران و سهیلی قشم، امروز نام ایران را دوباره در نقشه جهانی گردشگری درخشان کردند. ایران، سرزمین رشادت و هنر، که تقدیری بزرگ را در آغوش گرفته است. برای ایران، ایران جهانی و ایران بزرگ.

به گزارش ایرنا، کمیته ارزیابی روستاهای برتر گردشگری سازمان گردشگری ملل متحد، امروز -جمعه- در پنجمین نشست انتخاب روستاهای جهانی گردشگری، روستای کندلوس را به عنوان یکی از روستاهای برتر گردشگری جهان ثبت کرد.

مراسم رسمی معرفی روستاهای برتر گردشگری سال ۲۰۲۵ امروز به میزبانی شهر هوجو در استان ژجیانگ چین برگزار و نتیجه ارزیابی پرونده روستاهای نامزد ثبت در فهرست روستاهای جهانی گردشگری اعلام شد که نام روستای کندلوس مازندران نیز در بین این روستاها قرار دارد.

روستای کندلوس در سه دهه اخیر به دلیل موزه خاص و زیبای مردم‌شناسی، بافت ارزشمند و حفظ و احیا شده روستایی، طبیعت بکر و جذاب، پیشینه فرهنگی و تاریخی غنی و بافت اجتماعی بومی شهرتی فرامرزی پیدا کرد و همین ویژگی‌ها سبب شد که وزارت میراث فرهنگی، این روستا را به عنوان یکی از روستاهای نامزد ثبت جهانی از طرف جمهوری اسلامی ایران به سازمان گردشگری ملل متحد معرفی کند.

علاوه بر اقداماتی که در سه دهه اخیر از سوی اهالی و کنش‌گران فرهنگی این روستا برای حفظ ارزش‌های روستایی کندلوس انجام شد، اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی مازندران نیز در یک سال اخیر برای به نتیجه رسیدن پرونده ثبت جهانی روستای کندلوس، اقدامات گوناگونی مانند تعریف و فعال‌سازی مسیر گردشگری ادبی در این روستا بر مبنای قصه بومی «مینا و پلنگ»، طراحی و ساخت و رونمایی عروسک «مینا و پلنگ»، برپایی کارگاه‌های آموزشی گردشگری و تورگردانی برای راهنمایان گردشگری و برخی اقدامات نرم‌افزاری دیگر را نیز انجام داد.

این روستا که یکی از نخستین روستاهای نمونه گردشگری ایران به شمار می‌آید، از دهه ۷۰ با راه‌اندازی مجموعه تاریخی-موزه‌ای کندلوس و انجام برخی اقدامات زیرساختی مانند توسعه کشت گیاهان دارویی و بهسازی بافت روستا بر اساس معماری بومی که توسط دکتر علی‌اصغر جهانگیری یکی از اهالی روستا انجام شد به طور جدی مورد توجه گردشگران قرار گرفت و به مرور با انجام فعالیت‌های متعدد فرهنگی و بومی و برخی اقدامات زیرساختی برای حفظ بافت روستا، به مقصدی مستقل برای گردشگری تاریخی، طبیعی و فرهنگی در غرب مازندران تبدیل شد.